Monodram w wykonaniu Katarzyny Pielużek (Dominika Olszowy)

Scenariusz: Agnieszka Kochanowska
Reżyseria: Przemek Wiśniewski
Premiera - kwiecień 2006 r.


"OFTJA we Wrocławiu - odsłona pierwsza"
"...Drugą laureatką była Katarzyna Pielużek z Gorzowa Wielkopolskiego, która pokazała monodram "A dzieci nie chcę mieć" na podstawie książki "Dlaczego dziecko gotuje się w mamałydze" Aglai Veteranyi. Ten świetny monolog to pozbawiona ozdobników relacja rumuńskiej dziewczynki, dorastającej w rodzinie cyrkowców. Postrzega ona świat przez pryzmat cyrku, a życie jest dla niej ciągłą tułaczką, po tym, jak rodzice nielegalnie opuścili swój kraj. Veteranyi stworzyła postać bardzo skomplikowaną, niejednoznaczną - jej myśli są ciche, płoche, zapisane jakby na niepotrzebnych skrawkach papieru. Wszystko już przemyślała i teraz po prostu bez emocji o tym mówi. Czasem jednak bohaterka akcentuje siebie bardzo wyraźnie. Pielużek zagrała te fragmenty, krzycząc. Ale krzyków, wrzasków i bieganiny na oślep jest w jej interpretacji bardzo dużo. Po początkowym zaskoczeniu muszę przyznać rację takiemu odczytaniu tekstu, gdyż najlepiej oddaje atmosferę cyrku i taniej, głośnej rozrywki..."
Karolina Barańska - www.g-punkt.pl - listopad 2007

"...Zachwyciła mnie już samą introdukcją - bo oto zbieramy się w sali, szuramy krzesłami, rozmawiamy, a na środku, na niewielkim podwyższeniu aktorka maluje się, przegląda w lusterku - przygotowuje się do roli. Z głośników w języku niemieckim /o ile dobrze zrozumiałem teksty o matce, ciotce - fragmenty opowieści, które usłyszymy, zobaczymy…/. Opowieść opisano w "Zapowiedziach" więc pominę. 
Muzyka z cyrku, dziecko cyrku; aktorstwo p. Katarzyny - nie cyrkowe - prawdziwe, przemawiające: mimika twarzy, gesty, ruch. Aparat głosowy znakomity: krzyk i za sekundę szept - i to przejście z krzyku do szeptu jakże dobrze zaakcentowane grą twarzy, ciała …
Cóż mogę powiedzieć siedziałem zapatrzony i zasłuchany.
A co do przesłania? Może postaram się w swoim życiu lepiej rozumieć dzieci, nie tylko swoje dzieci? Poważniej je traktować ? Bo dowiedziałem się rzeczy ważnych !"..."
Marek Piechocki - GIIK - styczeń, 2007