g21

Występują: Alina Czyżewska, Konrad Stala, Przemek Wiśniewski, Ignacy Żytkowski

Opracowanie muzyczne: Marcin Sulikowski
Scenografia: Zbigniew Siwek
Reżyseria: Przemek Wiśniewski
Premiera - wrzesień 2001 r.

„...Tu się stało coś ważnego, czego wagę trzeba docenić – KREATURY w „g21” próbowały komentować niemalże teraźniejszość. To się niezwykle rzadko zdarza w sztuce – taki gest odwagi i świadomości, na który tak doświadczony teatr może sobie pozwolić. Zauważcie, że mimo niewątpliwej zmiany, która 11 września nastąpiła w naszym myśleniu o świecie, gramy tak samo, nic się nie zmieniło, dzieje się tak ponieważ sztuka zazwyczaj potrzebuje dystansu – czasowego po prostu – żeby komentować istotne zmiany. Dlatego gratuluje KREATUROM odwagi...”
KWAŚNOGRANATNIK Gazeta Festiwalowa "Siódmych Słodkobłękitów„ w Zgierzu wrzesień, 2001

„...zobaczymy więc grupkę przyjaciół rozgoryczonych tym, co dzieje się we współczesnym świecie. Zakładają nieformalną grupę, której celem jest walka ze wszelkimi przejawami niesprawiedliwości. Ich metody są tyle kontrowersyjne, co skuteczne: aby dać potrzebującym, zabierają bogatym, niesprawiedliwość i przemoc zwalczają przemocą. Aż w pewnej chwili spostrzegają, że sami są narzędziem, marionetkami w rękach tych, przeciw którym powstali. Scenerią dla planów zbawienia świata i żywiołowych akcji są sale GDK, dawnej willi Pauckscha. Najpierw w westybulu poznajemy każdego z bohaterów, jego światopogląd. Potem w innej sali, przy okrągłym stole jesteśmy świadkami powstania grupy, i znów w kolejnej scenie przenosimy się wraz z aktorami na akcje militarne, w zupełnej ciemności będziemy świadkami strzelaniny i wybuchów.... - Myślę, że spektakl jest bardzo aktualny, niektóre sceny nabrały nowego znaczenia zwłaszcza po wydarzeniach w Ameryce. Ale to oceni publiczność, której pozostawiamy interpretację przedstawienia - mówi Przemysław Wiśniewski."
Dariusz Barański - GAZETA ZACHODNIA - wrzesień, 2001

"...Kreatury już jakiś czas temu wypracowały swój własny, oryginalny język, lecz do tej pory przy jego pomocy uprawiały głównie zabawę teatrem. W tym przedstawieniu, nie rezygnując z zabawy, twórcy zajęli się problemem ważnym i niestety aktualnym - do czego mogą doprowadzić wysiłki wszelkiej maści "ulepszaczy" świata kierowanych słusznym gniewem i niezgodą na zastaną rzeczywistość. To spektakl o dylematach rewolucjonistów z końca XX wieku, którzy ze swojej walki potrafią zrobić widowisko, ale i rzeźnię...„
Joanna Ostrowska - SCENA - grudzień, 2001